O DÍA DOS AMIGOS

O día dos amigos.

-Vinde nenos!-Dixo o seu avó Xoán.-Boubos contar unha historia de cando eu era pequeno, máis ou menos foi... o día dos santos inocentes .

E o avó Xoán contou esta historia:

Todos nos odiábamos, case todos eramos grupos de seis ou sete persoas; estabamos María, Pedro, Raquel, Uxía, Xabier e eu,estabamos no recreo mirando aos nosos inimigos o grupo dos chivatos ; estaban facendo o de sempre, chivarse dicindo mentiras dos outros. Unha vez fixeronnos unha xogarreta, dicindo de que nós estábamos... Copiando nun exame! Estivemos castigados dous días sen recreo, pero non foi a única vez.

Cando nolas facían a diario, pensabamos en facerlle unha pequena broma. Collemos un plano do bosque, poñeríamos ao lado da mesa da directora , xa que os chivatos van a diario alí. O deixaríamos a súa vista,entón non se resistirían a collelo.

-Moi bo plan!- Dixo Xoán con alegría- A xogarreta estará lista o mércores na excursión ao bosque.

-Xa os temos no bote! Dixo Raquel case sen respirar.

Capítulo 2.

A gran xogarreta.

-Xa o colleron!-Dixo Pedro co corazón a cen.-Van picar!

-Un tesouro! Un tesouro!- Dixo o xefe dos chivatos case sen crelo.-Un tesouro no bosque!

-Non creo que haxa un tesouro.-Dixo a man dereita do xefe dos chivatos.-Aquí houbo ruínas, pero un tesouro...que infantiis sodes.

-Non, teñen que picar!-Se lle escapou a María.

-Ahhh, con que nos queren gastar unha broma?-Dixo o xefe dos chivatos, acabando de descubrir o que estaban tramando.- Pois nos faremos outra, mellor, moito mellor!

Capítulo 3.

O infiltrado.

-Cala a boca, María!- Dixeron Perdo, Raquel, Uxía, Xabier e Xoán intentando calar a boca da súa amiga.- Xa o saben!

-E vannos facer unha peor!-Dixo Uxía asustada.

-Teño unha idea!-Respondeu Xoán.-Faremos que nos pelexamos tanto con María que ela acaba índose ao grupo dos chivatos e investigará a súa xogarreta.

-Perfecto!-Raquel, Pedro, María, Uxía e Xabier dixeron admirados pola idea do seu amigo.

-Raquel! Non me copies que aínda que sea o teu irmán xemelgo non nos lemos as mentes!- Dixo Xabier enfadado.

-E! Xabier, non te metas coa miña mellor amiga!-Dixo María co mesmo ton de voz que Xabier.

-Si, si. Non te metas María!-Dixo Xabier chuleándose.

-E! A miña noiva non a trates así.-Dixo Pedro intentando defender a María.

A súa vez Xoán e Uxía asentiron.

-Parade! Non vedes como os estades pelexando?-Dixeron Xoán e Uxía a vez.

-Pero...está ben! Perdóame Xabier.- Dixo María.

-Se non hai máis remedio... perdón Raquel, María e Pedro. - Dixo Xabier un pouco avergonzado.

-Perdoado.-Dixeron María e Pedro á vez.

-Veña, haberá que facer o meu plan!-Dixo Xoán cansado da anterior pelexa.-Non? Que... Levamos toda a mañá pelexando!

-A facer o plan!- Dixo María tanto asustada como animada.

Capítulo 4.

O plan mestre, pero por pouco tempo.

-María, eres tonta! Idiota e que sabemos máis...- Dixeron Xabier, Xoán, Pedro, Raquel e Uxía.

-Pois se non me queredes, márchome, xa non son a vosa amiga!- Dixo María actuando como se estivera moi enfadada.

-E mellor amiga tampouco!- Dixo Raquel con forza. Claro que non!- Dixo María actuando.-Como ía ser amiga dunha persoa tan tonta!

-E de noivos tampouco!- Dixo Pedro sen crerse o que dixo.-E... Por certo, o teu veso e como se me o houbera dado un can! Ai! Perdón! Se estou insultando a os cans!

-Pois tampouco deberías haberme invitado ao cine e haberme vesado tamén!- Dixo María mentindo o máximo posible.

-Xa está ben María,- Dixo Uxía- Fóra de aquí!

E María foise onde os chivatos. O xefe de eles díxolle cousas moi feas dos seus amigos , pero ela asentiu como se nada.

Odio a eses nenos!- Dixo María gritando diante do xefe.- Podo ir con vós?

-Si! Benvida - Dixo o xefe dos chivatos encantado.-Eses nenos.... Non sei como te deixaron que unha rapaza como ti se fóra.

-Ammmm, non fai falta de que me teñas tanto aprecio Antonio.-Dixo María.

-Ven ao cine comigo.-Lle respondeu sen facer caso Antonio.

-Non!-Dixo María decidida.- Teño que pensar un plan para destruír a eses nenos!

-Pois nos xa temos un!- Dixo Antonio admirado polas palabras de María.-Ven esplicaremoscho!

-Conta hasta o último detalle.- Dixo María alegrada de que o plan saíse ben.

María foise a súa casa, e chamou polo Lowi aos seus amigos para contarlles todo;

-Xa o sei todo sobre o seu plan!- Dixo María feliz.

-Perfecto! Conta, conta!- Dixeron todos a vez.

-Pois....- Empezou María a relatar.

E María lles contou de que ían ao seu refuxio secreto e ían a invocar fantasmas. Que nos asustarían día e noite.

Capítulo 5.

Invocación de fantasmas, desastre mundial.

Veña María- Dixo Antonio animado.- Imos invocar aos fantasmas.

E despois de gritos e danzas chamadas rituais, saíron unhas nubes de fume grises. Eran os fantasmas!

-Téñome que ir- Dixo mentindo María.

-Vale, pois vete.-Dixo Antonio sen dubidar nada da súa nova amiga.

-Deica logo!- Dixo María asustada, pero disimulando.

María foi en bicicleta a reunirse cos seus amigos, e lles contou todo o sucedido.

-Non existen os fantasmas!-Dixo Xoán seguro do que dicían.-Seguro que saben o de que estivemos actuando e que era todo unha broma.

-Pero eu o vin!- Dixo María asustada.-Había fume, fantasmas....

-Uhhhhhhhhhh- Dixo un fantasma cando rematou María.

-Que... é iso?- Dixo Xabier temoroso.

-Fan.-Dixo María sen palabras-

-Tas.-Proseguiu Raquel.

-Mas!-Rematou Uxía.

-Correde- Dixo Pedro con medo.

E correron ata as aforas da cidade, onde non hai fantasmas.

Pero...o plan non saíu ben,xa que non só nos perseguían a nós, ata a os chivatos os perseguían!

-María, máis vas pagar!- Dixo Antonio enfadado.-Pensaba que eras dos nosos!-

-Mentín- Chuleouse María.

-Proseguiu o fantasma.

-Deberíamos ir ao lugar onde se invocaron os fantasmas.- Dixo inseguro Pedro.

-Veña, vamos- Rematou Uxía con presa.

-Necesitamos a nove persoas para que se acaben os fantasmas!-Dixo Antonio asustado.

-Somos nove!- Dixo asustada Raquel.

-Pois a que esperamos!-Dixo Pedro asustado.

E bailaron entre todos,pero...non só traxemos a PAZ ao mundo,se non que tamén nós

fixemos amigos os nove!

-Os gustou netos meus?-dixo Xoán o seu avó.

-Si!-Dixeron a vez os netos de Xoán:Irene, Álvaro, Nicol e Cora.

E ese día se nomeou como o día dos amigos.

Maica Gómez, Andrea del Valle e Iria Conde. 5ºB.