O COLEXIO DE FANTASMAS
(Primeira parte)
Había
unha vez, no ano 100 A.C un colexio chamado C.E.I.P. Concepción
Arenal estaba construído na cidade A Coruña;
Nel
estudaban moitos rapaces pero pola noite... ninguén se atrevía a
acercarse por culpa da lenda que contaban os sabios.
Un
día, un rapaz chamado Alejandro, que lle gustaban as aventuras,
quixo saber que pasaba realmente no colexio; decidiu que, ó día
seguinte reunirse cuns amigos para ir á noite. Ó día seguinte,
venres, pediulle á súa amiga Mauryn e ó seu amigo Xoán, que foran
con el ó colexio; eles aínda que dudosos, aceptaron. Quedaron na
casa de Alejandro ás 21:00 para cear e ir ó colexio; Pedíronlle ós
seus pais permiso para quedar e dixéronlle que ían dar unha volta
polo lugar.
Cearon
planeando a excursión e despois colleron tres lanternas e alá
foron. Tardaron 5 minutos en chegar e entraron; pero de repente...
cerráronse as portas e todo quedou en escuridade.
(Segunda parte)
Alejandro,
Mauryn e Xoán encenderon cadansúa lanterna; Foi entón, solo entón,
cando viron o interior do colexio tal e como recordaban. Entón
volveron analizar os seus plans:
Mauryn
tería que entrar polo patio e iría pola sala de profesores, subiría
polas clases A e B de 6º, 4º e 2º e para acabar volvería baixar
ata a saída esquerda ata chegar a metade, entre as dúas saídas no
punto de encontro. Xoán faría o mesmo, pero cambiando as clases (B
e C de 5º, 3º e 1º) e pola dereita; e Alejandro iría polas saídas
e polas clases que quedan. Entón todos executaron os seus plans;
Mentres entraron nos patios non viron nada raro, pero cando se
dispoñían a entrar nas clases déronse conta de que estaban
cerradas con chave; tiveron que ir as salas de profesores e
encontráronas. Así, cada un, tiña as chaves que necesitaba.
Subiron ás clases, tomaron aire, e abriron; Mauryn e Xoán non viron
nada, así que seguiron co seu labor ata rematar. Pasados cinco
minutos esperando no punto de encontro, empezáronse a preocupar
porque non chegaba Alejandro e, ó cuarto de hora, decidiron ir a
buscalo.
(Terceira parte)
Vírono tirado no chan ó lado da porta de 1º A. Asustáronse e levárono as saídas e intentárono reanimar. Buscaron algo de auga; encontraron unha botella debaixo dun banco que pesaba moito. Xoán intentou levantalo e pouco a pouco ía conseguindoo e Mauryn colleu a botella e tiroulle a auga a cara de Alejandro e espertou.
Entón
vibrando díxolles que non cría o que vira e empezou a relatarllo:
Díxolles
que pensaba que tiña algún tipo de poder especial ou algo así; que
vira ós rapaces de 1º A na súa clase pero que parecían fantasmas.
Eles, como é natural, quedaron incrédulos e pensaron que foi polo
golpe. El, algo indignado pero non estrañado, propúxolles ir xuntos
á esa clase para demostrarllo.
Unha
vez alí sinalou as mesas (que para eles estaban baldeiras) e
díxolles que aí estaban. Eles que pensaban que era unha broma
dixéronlle que xa estaba ven. Pero el, sen renderse, quixo ir a
todas as clases que lle quedaban por mirar; en todas dicía o mesmo.
Pero antes de abrir a porta da clase 6º C, díxolles que si vía ós
fantasmas que o tiñan que crer. Entón, decidido, abriu a porta,
mirou, e non había nada nin ninguén. Xa se dispoñía a cerrar a
porta cando oíu que alguén o saudaba.
(Cuarta parte)
Rápido Alejandro abriu a porta e fixouse na porta dun armario que se abría lentamente e, pouco a pouco, figurábase unha rapaza.
A mesma explicoulles que estaba aí porque sabía que, algún día viría algún aventureiro a espiar e ela estaría aí para explicarlle as cousas. Entón entre os tres explicáronlle as súas versións e despois a rapaza, que se chamaba Yésica, dixo que cría que o de Alejandro era certo. Explicoulles que dicía a lenda, tres rapaces ían investigar o colexio ese ano; Un deles sería moi listo, outro moi forte e o outro poderá ver ós fantasmas . E Segundo a súa bisavoa ela tería que ensinarlle todo porque ela podía escoitar e falar cos fantasmas. Alejandro, Xoán e Mauryn pedíronlle que esperara un momento a soas e, esta, aceptou.
Estiveron decidindo si a aceptaban no grupo e, ó final, decidiron que si. Cando llo dixeron quedou moi contenta e quíxolles explicar a causa da trameilla da súa clase:
díxolles que aí era onde se agochaban os fantasmas ás 00:00. Tamén lles explicou que todas as fantasmas son clons dos que estudan no colexio. Yésica decidiu busca-los clons deles catro para demostrarllo. Esperou un par de minutos e soou o timbre pero máis baixo do normal. Eran as 23:45 e Alejandro viu pasar ós fantasmas e, Yésica, a oílos. Alejandro viu saír a moitos dos seus compañeiros e, despois, a os clons de Xoán, Mauryn, Yésica e el. Díxollo a Yésica e fixo que todos foran para alí; de súpeto todos puideron ver ós fantasmas e falar con eles. Falaron todos con eles e dixéronlles como chegaran ata eles. Fixéronse todos amigos e os fantasmas entraron tamén no grupo para investigar e coñecer máis sobre eles. Nese momento soou o timbre porque eran as 00:00 e os fantasmas pedíronlles que fosen algún outro día a visitalos e, así, despedíronse todos e marcharon cada un para a súa casa.
Ramón Dosil Castrege 6ºB
