martes, 14 de maio de 2013

O VERÁN


 
O VERÁN

O VERÁN É UNHA ÉPOCA
MOI ESPECIAL
ONDE OS PAXAROS
NON TEÑEN QUE INVERNAR.

O VERÁN ,O VERÁN, CANDO
AS PRAIAS CHEAS
DE XENTE ESTÁN
ATA REVENTAR.
Aida e Iria 6ºA

luns, 13 de maio de 2013

A COBAIA AVENTUREIRA 2



A Cobaia Aventureira
2
Os hámsters Contraatacan

Acto I
(Cobi, a cobaia cobail, estaba na súa gaiola comendo heno, penso e cenorias. Cando rematou, foise ao seu túnel de madeira e tumbouse dentro, estirando as patas de atrás. Logo, o seu dono meteuna no parque, ela viuno collendo unha bolsa e vertendo o esquineiro nela. Despois (mentres Cobi comía heno) o dono sacou o escurreplatos da gaiola, cambiou a viruta de madeira e volviu a colocar o escurreplatos. Colleu a botella de auga e o esquineiro e volveu da cociña coa auga chea e o esquineiro con pellets novos.
Pasadas unhas horas, o seu dono foise a durmir, nada mais sair da habitación (con Cobi na gaiola outra vez) acendéronse unhas luces fora, pola ventá. Pouco despois o cristal rompeuse e por el entraron uns mini avións Renault tripulados por hámsters).

Cobi: Non! Os hámsters da illa na que Delfín traicionoume!

Hámsters: Ha, Ha, Ha!!!!!! Boas, cobaia cobail, volvemos vernos!
Esta vez o tolo de Leonardo non che salvará. Ha, Ha, Ha!!!!!!

Cobi: (correndo cara a ventá)Teño que chamar ao mono Leonardo (pensou) Leonardo, axuda! Necesito que veñas! Atácame un exército de hámsters! Deben ser os canibais da illa!

Leonardo: (A través do teléfono monil) Vou para alá, non te preocupes Cobi!!!

(Pasado un tempo, Leonardo acudiu xunto a Cobi na súa lancha Renault da xungla mellorada (agora ten ás e rodas). Ía voando, baixou un pouco e colleu a Cobi e saíron voando cara a xungla. Os hámsters os seguiron de cerca).

(Voaban moi arriba, Cobi estaba no asento do copiloto, voaban rápido, xa se vía a illa, pero os hámsters dispararon un torpedo do seu mini avión. Cobi e Leonardo precipitáronse á xungla, por sorte tiñan paracaídas e aterraron ben.

Caeron nunha árbore e...

Voz misteriosa: Hai paaallo, cace esta cobaia aki??

Cobi: Que???!!!

Voz misteriosa: Hai paaallo, son a ra xitaaaaana!!!!
Cobi: (vendo que a ra esta abaixo, nun pantano) Ola, eu son Cobi, a cobaia cobail. Este é meu amigo, Leonardo, o mono monil.

Ra xitana: Hai paaaallos vide akiiiii!!

Voz misteriosa: Que pezada con hai  paaaalloz, non zabez dicir nada maiz???!!!

Ra xitana: (Facéndolle burla) Hai Pato Paco, ti zi que ez pezado!!(aparece na charca outra ra) Hai Sapo xitaaaano! Meu amoooor!!!!

Sapo xitano: Hai Pato Paaaco!!! Non liges coa miña ra ooh!!!

Cobi: (Murmurando a Leonardo) Vaia telenovela teñen montada...

Leonardo: Xa ves... (poñendo os ollos en branco).

(Leonardo ve aos hámsters correndo hacia eles nos seus coches de Renault da xungla despois de a aterrar).
Acto II

(Escapando dos hámsters chegaron a casa do Mono Monil, entraron e escondéronse alí. Pasado un rato oíron unha vaga música e a letra: The eye of the tigeeeeeer, cooo, cococo, cococo, cococooooooooo.

Cobi: Polas posaderas cobailes!! Que e iso!!

Leonardo: Non che preocupes, é a banda de loros no concurso de talentos da xungla, na radio Xungla F.M.
(Chegou a manada de Leonardo)
Manada de Leonardo: Leonardo!!!!! A cenaaaaaar!!
Leonardo: Cobi, vamos!

Cobi: Va...

Manada de Leonardo: Unha cobaia! Leonardo, atrápaa!

Leonardo: Non! É a miña amiga!

Manada de Leonardo: (Con cara de asombrados) Queee????!!!!

Leonardo: (Dirixíndose a Cobi) Nunca cho dixen, a miña manada capturou a meus pais, solo os soltarán se te entrego. Sintoo. (Colle a Cobi e a meteu nunha mazmorra.

(Chegan os hámsters nos avións e lanzanse ao vacío. Chegan á casa e loitan contra os monos moniles mordendo, cagando, meando. Lupiña, a xefa, foi a gaiola onde estaba Cobi).

Lupiña: Cobi sal de aquí!! rápido!!

Cobi: (atravesou os barrotes, pois había moito espazo entre eles e saíron os dous.).

Lupiña: (Con cara de preocupación) Atende, Cobi:

COBI, EU SON TÚA NAI.

Continuará...
Adrián Estévez, Bruno Fuentes e Juan Gago 6ºA.

O VELLO SUPERHEROE


 O VELLO SUPERHEROE

NARRADOR:
Houbo unha vez un vello chamado Adolfo Pis Mexado e tiña 120 anos, tiña unha muller chamada Laura Martínez ,que tiña 20 anos. O vello era un dos millonarios do mundo,o vello parecía tan xoven grazas a poción que inxeríu “A poción da xuventude” que tiña efectos secundarios (diarritis,vomititis,malalechitis) e o máis importante polo día era Adolfo Pis Mexado, pero pola noite era O Vello Superheroe.
(O vello convertido en superheroe na praza)
Vello superheroe:(a paso de tartaruga) So piolloso que che veo os piollos dende aquí, ladrón.
Ladrón:(Con ton irónico) Non me digas, non o sabía.
(A amante do vello superheroe “que tiña 80 anos, chamada Maruxa Rodríguez”.
Maruxa:Ti que fas aquí, ven che dixen que te quedaras na casa (dalle co bolso na cabeza a Adolfo).
Laura:Pero, pero...que é isto.
Vello superheroe:Non é o que parece.
Laura:si xa, quero o divorcio.
Vello superheroe: Non,non te vaias que me suicido.
(Laura dalle un bofetón na cara).
Maruxa: Estabas engañandome.
Adolfo: Non, é a miña filla.
(Maruxa dalle outro bofetón).
Adolfo: Ven so me quedas ti, queres casarte conmigo.
Ladrón: Por suposto.
Ao final a media laranxa do ladrón era o vello superheroe. Casáronse e tiveron dúas fillas chamadas Mariña e Laura.
Aida e Iria 6ºA

venres, 10 de maio de 2013

O VERÁN NO MUNDO

 
O VERÁN NO MUNDO

    No verán soan bonitas melodías
saídas de fantásticas sonrisas.
 
   A xente vaise de vacacións e
bañase na praia un montón.
 
   Os nenos corren polas rúas divertidos
e xogan cos veciños
 
   As velliñas xogan ao parchís
e as nenas corren sin fin.
 
   Este é o verán,
pero ti o tes que completar.
                                                            Iria e Aida 6ºA

A ESTACIÓN DA DIVERSIÓN



A ESTACIÓN DA DIVERSIÓN

O verán
por sempre vivirá.
Todo o mundo o recordará
porque esta época
é especial.

Nesta estación
do ano tómanse
moitos xeados
xogase na area e
na auga se bucea.

Se tí polo día
miras cara a arriba
verás as andoriñas
xogando en armonía.

Se tí pola noite
miras cara ó ceo
verás as estrelas
xogando coa Lúa chea.

Aínda que o Sol
deixe de brillar
e a Lúa non
resplandeza máis
o verán nunca rematará.
                            Marcela e Paula  6º A