ENCERRADOS NA
BIBLIOTECA
Un
día Sofía, Carlos, Brea e Uxía foron á biblioteca para acabar un traballo. Xa
levaban tempo alí, pero estaban tan concentrados que non se decataron de que...Os
habían pechado alí!
-Que
vamos facer?-Dixo Brea moi preocupado.
-Non
sei...-Dixo Sofía.-Nin sequera sei porque pecharon, non é hora de pechar.
-Pode
que cambiaran o horario...-Dixo insegura Uxía.
Mentres
os demais discutían, Carlos buscaba probas, non había explicación algunha para
pechar a biblioteca.
-Mirade!-Dixo
Carlos.-Hai unha nota, parece que é para nos.
-Vou
a ler.-Dixo Brea, agora xa estaba lendo.-Para saír da biblioteca, as pistas
teredes que encontrar, nos libros que queriades e poidades imaxinar...Aquí vai
a primeira; se o podedes encontrar, é moi feo e sabe voar, máis despois guapo
será.
-E
moi difícil...-Dixo Carlos.-Un conto feo?Será un conto que non teña a portada
bonita.
-Non
o creo...-Dixo Uxía.-Ten que ser un personaxe dun conto, animal, planta ou
persoa.
-Pois....-Dixo
Brea.-Non sei.
Agora
houbo uns minutos de silencio, pois tiñan que pensar...
-Xa
sei!-Dixo Sofía alegre.-Creo que é....o parrulo feo.
-Pode
ser.-Dixo Carlos desconfiado.-Imos buscalo!
Os
nenos buscaron durante uns minutos o conto do ``Parrulo feo´´, pois biblioteca era moi grande. Mais tarde o
atoparon...Sería ese?
-Xa
o atopei!-Dixo Brea entusiasmado.-Vinde!
Os
nenos o abriron, e viron un marca páxinas no medio.
-Parece
que alguén o estivera lendo.-Dixo Carlos.-Máis non o acabou.
-Parece
que este non era o que tiñamos que atopar.-Dixo Uxía decepcionada.
Os
nenos xa se estaban indo a buscar outro conto, pois ese era evidente de que non
era.
-Esperade!-Dixo
unha voz que aínda seguía co conto, era Carlos.-Si que e o conto, hai outra
pista!
-A
ver,a ver -Dixo Sofía preocupada,pois quería saír de alí.-Bravo se encontrades
esta pista, pois difícil era. Máis agora máis difícil será porque retrocede ata
moitas eras. É un fanático dos libros é ten un cabalo delgado como un palillo,
máis cos muíños e moi agresivo.
Houbo
outros minutos de silencio, esta vez máis longos, pois, como dicía a pista,
este era máis difícil.
-Mmm.-Dixo
Brea pensativo.-Se a última pista foi un personaxe, esta vez tamén o terá que
ser.
-Si...-Dixo
Sofía.-Pero...Quen ten un cabalo moi delgado?
-Alguén
que atacara aos muíños...-Dixo Carlos.-Mmm.-Pensou.-Xa sei!
-Cal
é?-Dixo intrigado Brea.
-Pois...-Dixo
Carlos.-Ía estar ben claro! Pode ser Don Quixote da Mancha?
-Pode
ser!-Dixo Uxía.-Pensou que os muíños eran xigantes, e os atacou, era un
fanático dos libros, así se converteu en cabaleiro e...o seu cabalo Rocinante,
que era tan delgado como un pau.
-Imos
buscalo!-Gritou Brea a todo pulmón.
-Shhh.-Calou
Uxía a Brea.-Estamos nunha biblioteca.
-Bo!-Lle
respondeu Brea.-Non hai ninguén!
-Inda
así...-Suspirou Uxía.
Os
nenos tras isto foron a buscar o libro de Don Quixote, pero non o encontraron,
pois resultou ser de que alguén o había collido prestado.
-Non
pode ser!-Dixo Sofía.-Nunca sairemos de aquí! A pista estaba no libro!
-Ten
que estar nalgunha parte!-Dixo Brea.-Hai que saír de aquí!
Houbo
outro silencio, pero non estaban pensando, se non alarmándose, todos, menos
Carlos, que buscaba unha solución...
-Pode
estar no sitio onde debería estar o libro...-Pensou Carlos.-Vou mirar.
Máis
tarde....
-Vinde!-Dixo
Carlos.-Acaso non os acordades de quen colleu o libro?
-Non.-Dixo
Uxía.-E creo que falo coa boca de todos; non o sei.
-Pois
fuste ti!-Dixo Carlos.-E de seguro que aínda o tes na túa mochila.
-Vou
mirar...-Respondeu Uxía aínda sen poder reaccionar.-Si que esta!
-De
verdade.-Chuleouse Brea.-Hai que estar
máis atenta.
-Aquí
esta a outra adiviña... -Dixo Uxía, que agora estaba lendo.-Príncipes e
princesas, raíñas e magos, máis ningunha como esta dorme tanto.
-Vaia!-Dixo
Brea.-E moi fácil, e a ``bela durminte ´´...
-Que
raro, non?-Comentou Sofía.-Esta adiviña era moi fácil.
-Demasiado...-Pensou
Carlos, pero non dixo nada.
Os
nenos acabaron encontrando o conto, que, non tardaron pouco en encontrar a
seguinte pista.
-Aquí
está.-Dixo Brea.-A pista.
-Vou
ler.-Dixo Carlos.-Agora decide ¿Que corre detrás dunha frauta? Quen intenta
roubar ao pobo dos ratos e máis os lobos...Máis se os dou unha pista...Ao revés
será: Nílemah...
-Será
mais doado se desciframos a pista.-Dixo Uxía.
-Comeza
por...-Dixo Uxía.-Por H.
-Despois
segue con A.-Concretou Carlos.-Temos Ha.
-Despois
a seguen M e E.-Seguiu co dilema Sofía.-Temos Hame.
-E
rematamos con Í e con N.-Rematou Brea.-Temos Hamelín.
-É
o frautista de Hamelín!- Adiviñou Carlos.-Imos buscalo.
Máis
tarde os nenos o encontraron, estaba moi cerca deles, pois estaban na sección
infantil, máis por a I que por a H,aínda así o conto comezaba por O.
-Vou
ler a adiviña!-Dixo Brea.-Moi ben, xa estades listos para saír...Pero tendes
que dicir á vez: Xa estamos fartos de estar na biblioteca. Déixanos saír bruxa
vella!
E
así o fixeron, houbo uns fallos, pois non o dicían á vez, pero tras uns
minutos, máis ven uns segundos... Xa estaba!
De
súpeto apareceu unha bruxa cuns tarros de mel, pero non levaba mel, se non
que...Os personaxes dos contos que as pistas dicían as pistas.
-Ola
Brea, Sofía,Carlos e Uxía.-Dixo a bruxa.-Adiviñades por que os e pechado aquí?
-Así
que,fostes ti?-Preguntou Carlos.-Terás unha boa explicación.
-Si
que a teño.-Respondeu a bruxa.-Agora os e de explicar. Os personaxes dos contos
que estaban nas adiviñas se saíron deles.
-E
que ten que ver con nós.-Dixo Sofía
-Pois
ten un pouco.-Volveu a responder a bruxa.-Os escollín a vós para atopar os
contos para volveren a meter.
-E
agora que facemos?-Preguntou Brea.
-Pois
tendes que darme os libros.-Respondeu outra vez a bruxa.
-Vale.-Dixo
Carlos.-Toma, aquí os tes.
E
así a bruxa cunhas palabras máxicas volveu a devolver a os personaxes a os seus
libros, que agora xa están listos para o día do libro.
Fin.
Iria Conde, Maica Gómez e Andrea Del
Valle 5ºB
