Irmáns
en perigo de extinción.
Vouche
contar unha historia de dúas irmáns que vivían nun lugar sen paz,
chamado Llar, que se situaba nun planeta que está moi lonxe da
terra. Alí non tiñan educación, bondade, todo era odio. Pero Lucía
e Claudia sabían que non todo era así.
Todas
as noites soñaban con que tiveran unha vida tranquila.
Cando
estaban a solas inventabanse palabras relacionadas co que soñaban.
-Por
fin a solas!-dixo Lucía con alegría.- Hoxe tiven un sono...
-Eu
non me esquecín do meu-dixo Claudia.
-Unha
cousa se nos estiveramos abrazando se chamaría...-Dixo Lucia poñendo
a man na súa.- ti que crees?
-PAZ.-Dixeron
as dúas irmáns a vez.
-Paréceme
moi boa palabra.-Dixo Claudia impresionada.
-Por
que non lle dicimos a todos o da paz?-Dixo Lucía entusiasmada.
-Non
porque burlaríanse de nos.-Dixo Claudia.
-Dáme
igual,- Dixo Lucía evitando as palabras da súa irmán.-Eu quero
paz!
Pero...
alguén máis tamén sabía o significado desas palabras: o
goberno.
O
presidente esta vixiando dende que no 2012 mandou aos deputados e
deputadas que investigaran se alguén se lle ocorría ou sabía o da
PAZ.
2º
Capítulo
O
goberno sabe demasiado.
Ao
día seguinte Claudia e Lucía foron ao colexio.
-Veña
contémoslle a todos o da PAZ.-Dixo
Lucía intentando convencer a súa irmán.
-Pero
nunca notas que nos están a espiar?-Dixo Claudia con ton misterioso.
-Si,
eu noto unha rara sensación-Lle respondeu Lucía.
-Imos
meterlles unha trampa.-Dixo Claudia malvada.
-Pero
que trampa?-Dixo Lucía ríndose da súa irma.
-Isto
é un lugar sen paz,- Lle respondeu Claudia amenazandóa- por
experiencia...
-E
verdade hai moitas trampas que elixir- Recordou Lucía.
-Pois...
a qué esperamos?-Dixo Claudia entusiasmada.
E
as dúas puxéronse a pensar unha trampa. Elixiron unha trampa, a
máis horrorosa, terrible e magnífica de todas; Escolleron a trampa
dos policías, elas modificarona un pouco. Lle dixeron a súas dúas
amigas Sofía e María que se disfrazaran de elas para enganar aos
espías. Poñerían cámaras por todos os lados.
As
verdadeiras se esconderían na sala de cámaras de vixilancia, e
cando viran aos sospeitosos e sospeitosas lanzaríanse a por
eles, acorralándoos e así poder descubrir para quen traballan, e
quen son.
3º
Capítulo.
O
goberno está en perigo.
-Xa
está pillamolos-Dixo Claudia emocionada polo descubrimento.
-Pero
son moitos- respondeulle Lucía con desánimo.
-Dáme
igual poderemos con eles!- Dixo Claudia con ánimo.
As
dúas irmás correron e correron a por eles, pero os espías foron
máis listos, e as atraparon. Elas estaban asustadas, en perigo.
-Estamos
en perigo de extinción!-Dixo Lucía con medo- Hai que saír de esta
habitación.
-Non
esaxeres muller!- Dixo Claudia intentando calmar a súa
irmá.-Poderemos saír de esta!.
-Hai
que ser listas- Dixo Lucía calmada polo razoamento da súa irmá.
As
dúas irmás puxéronse desesperadas a buscar unha saída.
-Hai
condutos de ventilación, Lucía?- Dixo Claudia ao pensar na súa
película preferida.- E que na miña película favorita chamada
“Espías en acción” escapaban dunha habitación como
esta polos condutos de ventilación.
-Si!-
Dixo Lucía entusiasmada.- Claro moi lista. Ao final as túas
aburridas películas salvannos por primeira vez.
-O
conduto está aberto vamos Lucía!- Dixo Claudia alegrada pero un
pouco insultada pola frase de Lucía.
E
as dúas escaparon, pero... por pouco tempo. Estabannas esperando
fóra, apuntándoas cunha pistola.
-Sabía
que a PAZ nunca
reinaría.-Dixo Lucía.
-Xa,
xa.- Dixo Claudia chuleándose.-temome que imos morrer sen paz.
-Con
paz o sen paz dáme igual.- Dixo Lucía forte.
-Ti
sempre coas túas frases...- Dixo Claudia.
Capítulo
4º.
Por
fin a paz!
-Teño
un plan.-Dixo Claudia pensativa.- Mentras ti os distraes, eu roubollelas pistolas. E saímos correndo de aquí.
-E
cómo os distraio?- Dixo Lucía.
-Fai
un discurso dos teus.-Dixo Claudia chuleándose.- Que son moi largos.
-A
PAZ a,PAZ......
mentras
Lucía facía o seu discurso, Claudia roubaballelas pistolas aos
deputados. Misión cumprida! Agora saíron correndo, ata que chegaron
a un trasteiro. Estaban moi cansas.
-Non
podo correr mais.- Dixo Claudia sofocada.
-Pois
collamos estas bicicletas.- Dixo Lucía.
-Chegaremos á casa!- Dixo Claudia animada.
Correron
kilómetros ata chegar a súa casa, onde os seus pais estabanas esperando con
ilusión.
Ao
chegaren Lucía e Claudia contaronlle aos seus pais o ocorrido. E
despois convenceron a todos o da PAZ
Andrea
Fernández e Iria Conde 5ºB
