ENCERRADOS NA BIBLIOTECA

ENCERRADOS NA BIBLIOTECA

Un día Sofía, Carlos, Brea e Uxía foron á biblioteca para acabar un traballo. Xa levaban tempo alí, pero estaban tan concentrados que non se decataron de que...Os habían pechado alí!

-Que vamos facer?-Dixo Brea moi preocupado.

-Non sei...-Dixo Sofía.-Nin sequera sei porque pecharon, non é hora de pechar.

-Pode que cambiaran o horario...-Dixo insegura Uxía.

Mentres os demais discutían, Carlos buscaba probas, non había explicación algunha para pechar a biblioteca.

-Mirade!-Dixo Carlos.-Hai unha nota, parece que é para nos.

-Vou a ler.-Dixo Brea, agora xa estaba lendo.-Para saír da biblioteca, as pistas teredes que encontrar, nos libros que queriades e poidades imaxinar...Aquí vai a primeira; se o podedes encontrar, é moi feo e sabe voar, máis despois guapo será.

-E moi difícil...-Dixo Carlos.-Un conto feo?Será un conto que non teña a portada bonita.

-Non o creo...-Dixo Uxía.-Ten que ser un personaxe dun conto, animal, planta ou persoa.

-Pois....-Dixo Brea.-Non sei.

Agora houbo uns minutos de silencio, pois tiñan que pensar...

-Xa sei!-Dixo Sofía alegre.-Creo que é....o parrulo feo.

-Pode ser.-Dixo Carlos desconfiado.-Imos buscalo!

Os nenos buscaron durante uns minutos o conto do ``Parrulo feo´´, pois  biblioteca era moi grande. Mais tarde o atoparon...Sería ese?

-Xa o atopei!-Dixo Brea entusiasmado.-Vinde!

Os nenos o abriron, e viron un marca páxinas no medio.

-Parece que alguén o estivera lendo.-Dixo Carlos.-Máis non o acabou.

-Parece que este non era o que tiñamos que atopar.-Dixo Uxía decepcionada.

Os nenos xa se estaban indo a buscar outro conto, pois ese era evidente de que non era.

-Esperade!-Dixo unha voz que aínda seguía co conto, era Carlos.-Si que e o conto, hai outra pista!

-A ver,a ver -Dixo Sofía preocupada,pois quería saír de alí.-Bravo se encontrades esta pista, pois difícil era. Máis agora máis difícil será porque retrocede ata moitas eras. É un fanático dos libros é ten un cabalo delgado como un palillo, máis cos muíños e moi agresivo.

Houbo outros minutos de silencio, esta vez máis longos, pois, como dicía a pista, este era máis difícil.

-Mmm.-Dixo Brea pensativo.-Se a última pista foi un personaxe, esta vez tamén o terá que ser.

-Si...-Dixo Sofía.-Pero...Quen ten un cabalo moi delgado?

-Alguén que atacara aos muíños...-Dixo Carlos.-Mmm.-Pensou.-Xa sei!

-Cal é?-Dixo intrigado Brea.

-Pois...-Dixo Carlos.-Ía estar ben claro! Pode ser Don Quixote da Mancha?

-Pode ser!-Dixo Uxía.-Pensou que os muíños eran xigantes, e os atacou, era un fanático dos libros, así se converteu en cabaleiro e...o seu cabalo Rocinante, que era tan delgado como un pau.

-Imos buscalo!-Gritou Brea a todo pulmón.

-Shhh.-Calou Uxía a Brea.-Estamos nunha biblioteca.

-Bo!-Lle respondeu Brea.-Non hai ninguén!

-Inda así...-Suspirou Uxía.

Os nenos tras isto foron a buscar o libro de Don Quixote, pero non o encontraron, pois resultou ser de que alguén o había collido prestado.

-Non pode ser!-Dixo Sofía.-Nunca sairemos de aquí! A pista estaba no libro!

-Ten que estar nalgunha parte!-Dixo Brea.-Hai que saír de aquí!

Houbo outro silencio, pero non estaban pensando, se non alarmándose, todos, menos Carlos, que buscaba unha solución...

-Pode estar no sitio onde debería estar o libro...-Pensou Carlos.-Vou mirar.

Máis tarde....

-Vinde!-Dixo Carlos.-Acaso non os acordades de quen colleu o libro?

-Non.-Dixo Uxía.-E creo que falo coa boca de todos; non o sei.

-Pois fuste ti!-Dixo Carlos.-E de seguro que aínda o tes na túa mochila.

-Vou mirar...-Respondeu Uxía aínda sen poder reaccionar.-Si que esta!

-De verdade.-Chuleouse  Brea.-Hai que estar máis atenta.

-Aquí esta a outra adiviña... -Dixo Uxía, que agora estaba lendo.-Príncipes e princesas, raíñas e magos, máis ningunha como esta dorme tanto.

-Vaia!-Dixo Brea.-E moi fácil, e a ``bela durminte ´´...

-Que raro, non?-Comentou Sofía.-Esta adiviña era moi fácil.

-Demasiado...-Pensou Carlos, pero non dixo nada.

Os nenos acabaron encontrando o conto, que, non tardaron pouco en encontrar a seguinte pista.

-Aquí está.-Dixo Brea.-A pista.

-Vou ler.-Dixo Carlos.-Agora decide ¿Que corre detrás dunha frauta? Quen intenta roubar ao pobo dos ratos e máis os lobos...Máis se os dou unha pista...Ao revés será: Nílemah...

-Será mais doado se desciframos a pista.-Dixo Uxía.

-Comeza por...-Dixo Uxía.-Por H.

-Despois segue con A.-Concretou Carlos.-Temos Ha.

-Despois a seguen M e E.-Seguiu co dilema Sofía.-Temos Hame.

-E rematamos con Í e con N.-Rematou Brea.-Temos Hamelín.

-É o frautista de Hamelín!- Adiviñou Carlos.-Imos buscalo.

Máis tarde os nenos o encontraron, estaba moi cerca deles, pois estaban na sección infantil, máis por a I que por a H,aínda así o conto comezaba por O.

-Vou ler a adiviña!-Dixo Brea.-Moi ben, xa estades listos para saír...Pero tendes que dicir á vez: Xa estamos fartos de estar na biblioteca. Déixanos saír bruxa vella!

E así o fixeron, houbo uns fallos, pois non o dicían á vez, pero tras uns minutos, máis ven uns segundos... Xa estaba!

De súpeto apareceu unha bruxa cuns tarros de mel, pero non levaba mel, se non que...Os personaxes dos contos que as pistas dicían as pistas.

-Ola Brea, Sofía,Carlos e Uxía.-Dixo a bruxa.-Adiviñades por que os e pechado aquí?

-Así que,fostes ti?-Preguntou Carlos.-Terás unha boa explicación.

-Si que a teño.-Respondeu a bruxa.-Agora os e de explicar. Os personaxes dos contos que estaban nas adiviñas se saíron deles.

-E que ten que ver con nós.-Dixo Sofía

-Pois ten un pouco.-Volveu a responder a bruxa.-Os escollín a vós para atopar os contos para volveren a meter.

-E agora que facemos?-Preguntou Brea.

-Pois tendes que darme os libros.-Respondeu outra vez a bruxa.

-Vale.-Dixo Carlos.-Toma, aquí os tes.

E así a bruxa cunhas palabras máxicas volveu a devolver a os personaxes a os seus libros, que agora xa están listos para o día do libro.

Fin.

                         Iria Conde, Maica Gómez e Andrea Del Valle  5ºB